Ικανοί, τίμιοι αλλά απλήρωτοι;

Η συζήτηση για τις αμοιβές των στελεχών προκαλεί εκρήξεις λαϊκισμού. Ενώ η προσωπική πολιτική του πρωθυπουργού για την επιλογή στελεχών στο κράτος ανοίγει νέους δρόμους, στο ζήτημα της αμοιβής τους, παραμένει δέσμιος εσφαλμένων και αντιφατικών αντιλήψεων. Είναι αλήθεια ότι μπερδεύουμε τα δικά μας με όσα μας φτάνουν ως απόηχος της διεθνούς συζήτησης. Η οποία όμως αφορά τεράστιες αμοιβές που πήραν τα «χρυσά παιδιά» τραπεζών, ασφαλειών, βιομηχανιών, οι οποίες κατάρρευσαν όταν τις χτύπησε η κρίση και διασώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων.

Οπως παρατήρησε ο καθηγητής Τάκης Αθανασόπουλος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, σε ανοιχτή επιστολή του προς τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη, οι συνολικές αμοιβές των golden boys «είναι από 100 ώς και πάνω από 1.000 φορές μεγαλύτερες από τον μέσο μισθό όλων των υπολοίπων εργαζομένων μιας επιχείρησης». Τέτοιες αμοιβές στελεχών στην Ελλάδα δεν έχουμε, ούτε στον δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα. Μόνον μεγαλοϊδιοκτήτες, μεγαλομέτοχοι και μεγαλοαπατεώνες, κάποτε χρηματοδότες και σπόνσορες, καθαρίζουν τέτοια ποσά!

Είναι, λοιπόν, ατυχές για τον Γιώργο Παπανδρέου να γίνεται συνοδοιπόρος του κ. Καρατζαφέρη και να καταλήγει σε παράταιρη συμφωνία μαζί του για την ελληνική εκδοχή της δικαιολογημένης κατακραυγής ορισμένων πρακτικών των golden boys. Ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει, βεβαίως, ότι η διεθνής κοινότητα εργάζεται ήδη για τη θέσπιση κανόνων που θα αφορούν όλες τις εισηγμένες και μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες μπορεί να χρειαστεί να βρεθούν υπό καθεστώς κρατικής υποστήριξης. Στην εκπόνηση αυτού του νέου πλαισίου οφείλει να συμμετάσχει η χώρα μας και όχι στις δόλιες και κρυπτοφασιστικές καταγγελίες όσων, ακόμη σήμερα, προσπαθούν η διαχείριση των δημόσιων αγαθών να γίνεται σε συνθήκες ανοιχτού ανταγωνισμού και ουσιαστικού ελέγχου.

Δυστυχώς, ο Κ. Καραμανλής δεν αντιστάθηκε όταν, το 2004, η «λαϊκή» Δεξιά διέλυσε σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο που είχε δημιουργήσει η πρώτη κυβέρνηση Σημίτη. Η επιλογή στελεχών γινόταν με δημόσια πρόσκληση, από επαγγελματίες «κυνηγούς κεφαλών», με ακρόαση και έγκριση της Βουλής και, τελικώς, με αμοιβές ανάλογες αν και χαμηλότερες όσων επικρατούν στην ανοιχτή οικονομία. Κατά κανόνα, το πλαίσιο αυτό κρίθηκε έργο των «προηγουμένων» και καταργήθηκε με αποτέλεσμα να τοποθετηθούν κομματικοί, ψιλοανίκανοι και μερικοί μικροαπατεώνες. Διασώθηκαν μόνον οι περιπτώσεις για τις οποίες ο κίνδυνος να επικρατήσουν ανίκανοι ή/και απατεώνες ήταν πολύ μεγάλος. Εθνική Τράπεζα, ΟΤΕ, ΔΕΗ και ΟΠΑΠ, είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Ορθώς ο κ. Αθανασόπουλος έκρουσε τον κίνδυνο «αντί να μιλάμε για τους τρόπους προσέλκυσης των ικανότερων και εμπειρότερων, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τους απομακρύνουμε, με αποτέλεσμα η χώρα να χάνει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και όλοι οι εργαζόμενοι να μην απολαμβάνουν καλύτερες αμοιβές. Ας ελπίσουμε ότι η υπόσχεση Παπανδρέου για διαφάνεια και αμοιβές «ανάλογα με τις απαιτήσεις των θέσεων που κατέχουν, ώστε να επιτελούν σωστά το έργο τους, αλλά που δεν προκαλούν» και μάλιστα ότι θα τηρηθούν οι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης θα οδηγήσουν σε απόκρουση διαφθοράς της δημόσιας περιουσίας. Οπως εύστοχα ευχήθηκε ο διοικητής της ΔΕΗ, η διοίκηση μιας δημόσιας επιχείρησης πρέπει «να αποτελεί συνειδητή επιλογή για τους άξιους και ικανούς και όχι για εκείνους που δεν έχουν άλλες επαγγελματικές διεξόδους ή τυχόν εξυπηρετούν τρίτες σκοπιμότητες».

• Tου Mπαμπη Παπαδημητριου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 20/11/2009