Πρέπει να το αποδεχτούμε: όσοι υποτιμήσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου είχαμε άδικο. Ως τώρα. Το τι θα αποδειχτεί στο μέλλον είναι φυσικά άγνωστο.
Ο σημερινός απολογισμός του νέου Πρωθυπουργού είναι εντυπωσιακός. Τον συνοψίζει μια λέξη: κέρδισε. Μέσα στο κόμμα του και στη χώρα. Και μέσα στο κόμμα και στη χώρα κυβερνά με τους ανθρώπους του.
Οι περισσότεροι άλλοι βρίσκονται στο περιθώριο, μέσα ή και έξω από το κόμμα, μέσα ή έξω από τη Βουλή. Χωρίς πολλάπροσχήματα. Παρά το κόστος: ορισμένοι από αυτούς είναι αριστείς, πετυχημένοι, έμπειροι και διεθνώς αναγνωρισμένοι.
Κέρδισε επίσης γιατί, χωρίς ως τώρα αντίλογο, κυβερνά με τον δικό του τρόπο. Ουσιαστικά προσωποκεντρικό και μόνο τυπικά συλλογικό. Εμφανίζεται ως οδηγός-κυβερνήτης, όχι ως πρόεδρος. Επιπλέον, ουσιαστικός θεσμικός αντίλογος στον Παπανδρέου δεν υπάρχει ακόμη. Μήτε καν κάποια ουσιαστική καλόπιστη κριτική. Η αξιωματική αντιπολίτευση ασχολείται με τα υπαρξιακά δικά της. Και τα άλλα αντιπολιτευόμενα κόμματα, και να θέλουν, θεσμικά δεν μπορούν.
Επικίνδυνο αυτό αν οδηγηθούν ο αντίλογος και η κριτική από τη Βουλή στους δρόμους. Οι πρώτες ενδείξεις για μια τέτοια εξέλιξη δεν θα έπρεπε να αγνοηθούν.
Μένουν τα μέσα ενημέρωσης. Τα «μαζικά» και τα λιγότερο μαζικά. Αλλά και τα μεν και τα δε βρίσκονται σε κρίση μαζί με τις κοινωνίες μας και τις οικονομίες μας. Αλλά και γιατί τα μεν, όσα κάνουν τη δουλειά τους, είναι συκοφαντημένα και τα δε, ένοχα, εφόσον δεν πληροφορούν, δεν αναλύουν, δεν κρίνουν απλά, φωνάζουν, και είτε φανατίζουν είτε δεν πείθουν. Εξάλλου, ζούμε σε μια δημοκρατία όπου οι περισσότεροι πολίτες αντιδρούν, δεν διαβάζουν, δεν ακούνε, δεν βλέπουν. Μένουν χωρίς ουσιαστική ενημέρωση. Αλλά κουβεντιάζουν ακατάσχετα. Με βάση είτε τον Λαζόπουλο, σύμβολο του χειρότερου βλαχομπαρόκ λαϊκισμού, είτε το αυθαίρετο διότι ατεκμηρίωτο «εγώ πιστεύω ότι».
Δυστυχώς, η εξουσία έχει παραδοσιακά πολύ κακή αντίληψη και συνεπώς πολύ κακή σχέση με τον Τύπο. Το είδαμε (και πώς!) με τον Καραμανλή όπως το είχαμε δει και με τόσους προκατόχους του. Τον θέλει «αντικειμενικό», δηλαδή βολικό.
Προσπαθεί να τιμωρήσει τον «κακό καθρέφτη» της κριτικής και να χρυσώσει όσους εκβιάζουν ή εξυπηρετούν, ακόμη και τυπικά εχθρούς. Θα αλλάξει κάτι με τη σημερινή εξουσία; Οι προεκλογικές ενδείξεις δεν ήταν καλές. Οι μετεκλογικές αναφέρονται σε «αλλαγές». Υπενθύμιση: στην πολιτική όλες οι λέξεις μπορεί να είναι και πονηρές.
Ολα αυτά σημαίνουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, μόνος κυβερνήτης και για την ώρα με μόνους αντιπάλους σήμερα τον εαυτό του και ενδεχομένως αύριο την κοινή γνώμη, έχει και το καθήκον της αλήθειας και του ευρύτερου δυνατού διαλόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου