Stage: Ήταν θέμα αξιοπιστίας

Η ΑΠΟΦΑΣΗ της κυβέρνησης να κόψει με το μαχαίρι όλα τα stage στον δημόσιο τομέα παρ΄ ότι και εξηγήσιμη και δικαιολογημένη είναι, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Ακόμη και η Ν.Δ. που εδώ και μήνες σέρνεται πολιτικά απορροφημένη από τα εσωτερικά της και τον κίνδυνο της διάλυσης βρήκε τον χρόνο να κατηγορήσει ανερυθρίαστα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι παίζει με το ψωμί πολλών νέων προσπερνώντας αφελώς το γεγονός ότι προεκλογικώς οδήγησε μία ακόμη φουρνιά ομήρων στα προγράμματα stage για ψηφοθηρικούς λόγους.

Η απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου για τα stage θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και σκληρή αν υπολογίσει κανείς ότι πολλοί από τους κομμένους των εν λόγω προγραμμάτων κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δημοσίου και σήμερα βρίσκονται χωρίς εργασία και χωρίς τη δυνατότητα ασφαλιστικής αναγνώρισης της προϋπηρεσίας τους.

Όμως, όσο εύκολη κι αν είναι η κριτική δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς το γεγονός ότι η κατάργηση των προγραμμάτων μαθητείας stage μετατράπηκε το τελευταίο δεκαήμερο της προεκλογικής περιόδου μία από τις «σημαίες» του ΠΑΣΟΚ. Τότε με ξεκάθαρο τρόπο ο Γ. Παπανδρέου είχε δεσμευτεί ότι σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας θα βάλει φραγμό σ΄ αυτό το απαράδεκτο καθεστώς «απασχόλησης». Επομένως, ο χειρισμός του θέματος των stage σχετίζεται άμεσα και με την πολιτική αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης. Εάν η κυβέρνηση έκλεινε τα μάτια σ΄ αυτό το υπαρκτό πρόβλημα και το άφηνε να γιγαντώνεται τότε άπαντες δικαίως θα την κατηγορούσαν ότι αναιρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Ότι ακολουθεί τα χνάρια της γαλάζιας διακυβέρνησης... Ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές του 2004 υποσχόμενος ότι θα μονιμοποιήσει 250.000 συμβασιούχους του δημόσιου τομέα. Είναι ζήτημα εάν οι 30.000 εξ αυτών κατάφεραν να κερδίσουν μία θέση στο Δημόσιο. Το σίγουρο όμως είναι ότι παράλληλα δημιουργήθηκαν και νέες γενιές ομήρων συμβασιούχων διογκώνοντας το πρόβλημα.

Επομένως το ζήτημα που γεννάται έχει να κάνει με τη Σχολή της πολιτικής που κάθε κυβέρνηση επιθυμεί να ακολουθήσει: Η μία κινείται προς την κατεύθυνση όλα τα κιλά όλα τα λεφτά αλλά τα τρακτέρ στους δρόμους και η άλλη προς την κατεύθυνση προσπαθώ να συμμαζέψω το μαγαζί μήπως κάποια στιγμή μπει τάξη στο κράτος. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει...

• 
  Της Βούλας Κεχαγιά, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009