Γιατί αυτό που μπορεί ο Χρυσοχοΐδης δεν το μπορούσε ο Παυλόπουλος;

• Tου Στεφανου Kασιματη, Η Καθημερινή, 25/10/2009
  

Στις χώρες της Ευρώπης (με τις οποίες μας αρέσουν οι συγκρίσεις όταν ζητούμε μεγαλύτερες αμοιβές...), ακόμη και σε χώρες με μακρά φιλελεύθερη παράδοση, όπως οι σκανδιναβικές, ξέρετε τι συνέπειες αντιμετωπίζει όποιος διαδηλωτής επιχειρήσει να αφαιρέσει το κράνος αστυνομικού; Ρητορικό το ερώτημα, ασφαλώς. Από την άλλη πλευρά, έχετε προσέξει πώς οι αστυνομικοί σε αυτές τις χώρες απομακρύνουν τους διαδηλωτές που, λ.χ., κάθονται οκλαδόν στο οδόστρωμα; Τους μεταχειρίζονται όπως αρμόζει σε ανθρώπους και όχι σε σακιά με πατάτες: Τέσσερις αστυνομικοί για να σηκώσουν τον καθένα και να τον μεταφέρουν στην κλούβα. Ο σεβασμός προς την Αστυνομία και ο επαγγελματισμός από την Αστυνομία είναι πράγματα αλληλένδετα. Οι διαδηλωτές στις χώρες του παραδείγματος δεν τολμούν να προκαλέσουν αστυνομικό, γιατί ξέρουν ότι οι επιπτώσεις της πράξης θα είναι δεινές. Γι’ αυτό, κατά κανόνα, καταφεύγουν στη μέθοδο της καθιστής διαμαρτυρίας. Ξέρουν ότι το μεγαλύτερο πλήγμα που μπορούν να καταφέρουν κατά των αστυνομικών, είναι να τους υποχρεώσουν να σηκώσουν το βάρος των διαδηλωτών.

Εδώ όμως δεν είναι Ευρώπη. Αν μάλιστα το περιστατικό συμβαίνει εντός του ημιαυτόνομου κρατιδίου των Εξαρχείων, το απεχθές «ξέρεις ποιος είμαι ’γώ, ρε;» θεωρείται αποδεκτή στάση, εφόσον είναι περιβεβλημένη με αριστερό μανδύα. (Στους εκφωνητές του Πολυτεχνείου επιτρέπεται να αφαιρούν κράνη αστυνομικών!). Από την άλλη, η Αστυνομία είναι σήμερα βεβαρημένη με ένα σωρό αποκρουστικά περιστατικά αυθαίρετης βίας, από την υπόθεση της ζαρντινιέρας ώς τον φόνο του Γρηγορόπουλου.

Εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ του προέδρου Τσίπρα, που διεκδικεί ευθέως το άβατο των Εξαρχείων για την Αστυνομία, δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος μετά τα Δεκεμβριανά του 2008, που να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι απλώς αδιανόητη η ύπαρξη ενός θυλάκου ανομίας στην καρδιά της πρωτεύουσας. Η αποδοχή του από το κράτος συνιστά οπισθοδρόμηση της κοινωνίας. Η πρόοδος δεν μπορεί να είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά, είναι απλώς ο δρόμος που υποδεικνύει η λογική, δηλαδή ούτε «ζαρντινιέρες» ούτε ημιαυτόνομο κρατίδιο στο κέντρο της Αθήνας. Η απορία μου είναι γιατί τη συγκεκριμένη αυτονόητη στάση, που υιοθετεί σήμερα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δεν μπορούσε να την έχει και ο Πάκης Παυλόπουλος...