Μέρες εποπτείας

γνώμη

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Αυτό που γίνεται αυτές τις ημέρες στη χώρα μας έχει να γίνει από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ. Στη ρημαγμένη τότε μεταπολεμική Ελλάδα αμερικανοί υπηρεσιακοί παράγοντες έδιναν τα φώτα τους στις πολιτικά αμήχανες και τεχνικά αδύναμες πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Κάπως έτσι, τηρουμένων των αναλογιών, συμβαίνει και τώρα.

Οι κοινοτικοί εμπειρογνώμονες, οι οποίοι τις τελευταίες ημέρες μετακινούνται στην Αθήνα από υπουργείο σε υπουργείο, είναι απόλυτα ενημερωμένοι, γνωρίζουν το ελληνικό πολυπαραγοντικό οικονομικό πρόβλημα στις λεπτομέρειές του, με τις ερωτήσεις και την επιμονή τους «ανοίγουν» θέματα και υποδεικνύουν λύσεις, επιλογές και εν τέλει περιγράφουν πολιτικές.

Δείχνουν στους υπουργούς-συνομιλητές τους ότι δεν είναι απλοί παρατηρητές-επόπτες αλλά συνδιαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής, για να μην πούμε καθοδηγητές της ελληνικής κυβέρνησης, που τούτη την εποχή δοκιμάζεται αμφισβητούμενη. Κακά τα ψέματα, η χώρα μας, υπερδανεισμένη και ελλειμματική όπως είναι, απόλυτα εξαρτημένη από τον διεθνή δανεισμό, τελεί επί της ουσίας υπό καθεστώς ευρωπαϊκού οικονομικού ελέγχου.

Δεν ζούμε προφανώς τις καλύτερες στιγμές του εθνικού μας βίου. Ωστόσο δεν είναι και προς θάνατον. Η χώρα μας δεν έχει παρά να διαπραγματευθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να βρει επιτέλους ένα βιώσιμο σχήμα εξόδου από την κρίση. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα την οδηγήσει με βεβαιότητα στον γκρεμό και σε πτώχευση ταπεινωτική.

Με άλλα λόγια, η διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μονόδρομος, συνιστά τη μόνη επιλογή αυτή την ώρα. Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση έχουν ίσως ευκαιρία μοναδική να δουν κατάματα το πρόβλημα της χώρας και να δράσουν αναλόγως.

Οι συναντήσεις με τους κοινοτικούς εμπειρογνώμονες, αποκαλυπτικές και λεπτομερειακές όπως είναι, μπορεί να δημιουργούν κακά συναισθήματα, προσφέρουν όμως δυνατότητα αυτογνωσίας.

Εχει μάλιστα εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι κοινοτικοί εμπειρογνώμονες αναδεικνύουν τα διαγεγνωσμένα από εμάς εδώ και χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα, τα οποία μένουν ανέγγιχτα λόγω του πολιτικού κόστους. Για τα ανοργάνωτα νοσοκομεία μάς μίλησαν, για τις ανεξέλεγκτες φαρμακευτικές δαπάνες ζήτησαν μέτρα, για τις συντάξεις που απονέμονται αφειδώς μάς επέκριναν, για τα στρατόπεδα που συντηρούνται χωρίς λόγο διερωτήθηκαν, για τους υπερδαπανηρούς εξοπλισμούς μάς επιτίμησαν, για τις ατέλειωτες κομματικές προσλήψεις εξεπλάγησαν, για όσα εδώ και δεκαετίες όλοι μιλάμε αγανάκτησαν.

Μπορεί λοιπόν η κρίση να μετατραπεί σε ευκαιρία. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση.