Ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ευθύνες τους

• Του Παναγη Γαλιατσατου, Η Καθημερινή, 30/01/2011

Το απόγευμα της Τρίτης –οι μετανάστες απεργοί πείνας βρίσκονταν ήδη στη Νομική– η Κουμουνδούρου αφυπνίστηκε από διασταυρωμένα πυρά. Αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο το ΛΑΟΣ και η Ν. Δ. Η Αννα Διαμαντοπούλου, το ΚΚΕ, η Δημοκρατική Αριστερά, όλοι έδειχναν τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδοντάς του την ευθύνη. Η ανακοίνωση του ΣΥΝ, που τόνιζε ότι τους απεργούς προσκάλεσαν όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, ήταν ήδη εκτός κλίματος, κάτι που έδειξε να αντιλαμβάνεται μόνο ο Δ. Παπαδημούλης, που δήλωσε ότι:

«Ορισμένες ενέργειες, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιχειρούν να λύσουν». Ο βουλευτής του ΣΥΝ δεν έμεινε εκεί. Επικοινώνησε με την Κουμουνδούρου και ζήτησε σαφείς αποστάσεις από τους απεργούς και όσους οργάνωσαν την εγκατάστασή τους. Διαπίστωσε ότι η ηγετική ομάδα ήταν αιφνιδιασμένη και προβληματισμένη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν γνώριζε για την κατάληψη και δυσκολευόταν να εξακριβώσει τον βαθμό εμπλοκής δικών της ανθρώπων, οι πληροφορίες, άλλωστε, ήταν συγκεχυμένες. Αλλοι μιλούσαν για μια αυτόνομη ομάδα στα Χανιά που οργάνωσε το θέμα, άλλοι για εμπλοκή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη. Επίσης φέρονταν να εμπλέκονται στελέχη συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν τον κ. Τσίπρα, ενώ στελέχη του ΣΥΝ παραδέχονταν ότι κάποιοι στη νεολαία ΣΥΝ έπαιξαν κρίσιμο ρόλο, ώστε να προσκληθούν στη Νομική οι απεργοί.

Οι εσωτερικές ισορροπίες ήταν η τροχοπέδη που φρέναρε την Κουμουνδούρου από μια σαφέστερη αποστασιοποίηση από την κατάληψη της Νομικής την Τρίτη. Περιορίστηκε να αποσύρει τα στελέχη της από τα ΜΜΕ, ώστε να μην ενισχύει την εικόνα που καλλιεργούσαν όλοι οι άλλοι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πολιτικός εκφραστής του εγχειρήματος.

Η θέση άλλαξε από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, που ήταν εξαιρετικά ανήσυχος – λέγεται ότι είχε ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση. Μόνο την Πέμπτη το απόγευμα, όμως, όταν οι απεργοί απέρριψαν τη μετακίνηση και έγινε θέμα χρόνου η εισβολή της αστυνομίας στη Νομική, πήρε ο ΣΥΝ σαφείς αποστάσεις από απεργούς και οργανωτές.

Τότε, όμως, η προτεραιότητα ήταν να αποτραπεί η βίαιη έξωση των μεταναστών και ενδεχόμενα επεισόδια στην πρωτεύουσα, τα οποία άπαντες θα επιχειρούσαν να τα χρεώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σκέφτηκε προς στιγμήν να πάει στις διαπραγματεύσεις, πρυτάνευσε όμως η άποψη ότι «δεν έπρεπε να μπει στο κάδρο». Το έκαναν στη θέση του οι Θ. Δρίτσας και Π. Λαφαζάνης.

Εκεί τους είχε προλάβει ο Αλέκος Αλαβάνος. Σύμφωνα με συνομιλητές του, διαφωνούσε με την επιλογή της Νομικής εξαρχής και είχε καταλάβει πόσο αρνητικά εξελίσσονταν τα πράγματα. Την Πέμπτη το απόγευμα λειτούργησε «λενινιστικά», στην κατεύθυνση να σβήσει τη φωτιά που είχε ανάψει ο αριστερισμός και να αποτρέψει την άρση του ασύλου, για πρώτη φορά από το 1995. Αυτό το πέτυχε, παίρνοντας σημαντικό μερίδιο στη μοναδική επιτυχία του «χώρου» σ’ ένα καταστροφικό τριήμερο.

Αν μη τι άλλο, το επεισόδιο έδειξε πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα της συμμαχίας όλων των αριστερών δυνάμεων, αν δεν υπάρχει μάλιστα ένα στιβαρό και ενήμερο κέντρο. Αυτό, πάντως, το οποίο ενόχλησε περισσότερο απ’ όλα την Κουμουνδούρου, ήταν η κριτική που δέχτηκε από τη Δημοκρατική Αριστερά, την οποία αξιολογούσαν ως ασυνήθιστα σκληρή. Μόνον έτσι, όμως, και με σαφή διαφοροποίηση από την αρχή, κατάφερε η Δ. Α. να μείνει έξω από το κάδρο των ευθυνών...