Στις ενδοπεριφερειακές ανισότητες έδωσε βαρύτητα ο βουλευτής Β΄ Αθηνών ΠΑΣΟΚ Λάμπρος Μίχος, στην ομιλία του κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου «Ενίσχυση Ιδιωτικών Επενδύσεων, για την Οικονομική Ανάπτυξη, την Επιχειρηματικότητα, και την Περιφερειακή Συνοχή». Ο Λ. Μίχος τόνισε ότι η συνήθης αναφορά σε μέσους όρους ανάπτυξης, δεν επιτρέπει πολλές φορές την ανάδειξη των πραγματικών αναγκών κάθε περιοχής, και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των όποιων ανισοτήτων. Κορυφαίο παράδειγμα, η περιφέρεια της Αττικής -σημείωσε χαρακτηριστικά-, όπου σημεία αποβιομηχανοποιημένα, με μεγάλες επενδυτικές ελλείψεις, παραβλέπονται εξαιτίας του υψηλού μέσου όρου στο Λεκανοπέδιο.
Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να καθαρίσει το τοπίο, να ρίξει φως, να αφήσει χώρο σε νέες, καινοτόμες πρωτοβουλίες, να προλειάνει το έδαφος πάνω στο οποίο θα αναπτυχθεί η οικονομία, διότι στην τρέχουσα δυσμενή συγκυρία το θέμα για την Ελλάδα δεν είναι μόνον να εξοφλεί τις δόσεις προς τους δανειστές της, ασκώντας απλή διαχειριστική τακτική, δεν είναι να παρακολουθεί με παρωπίδες τις τριμηνιαίες εκθέσεις και τα στατιστικά δεδομένα, το θέμα είναι να αλλάξουν οι κανόνες του παιχνιδιού, ώστε η χώρα να φύγει μπροστά, να μεταβεί σε νέα, καλύτερη εποχή, κεφαλαιοποιώντας τις αιματηρές προσπάθειες των πολιτών της», επεσήμανε ο βουλευτής.
Ο Λ. Μίχος υπογράμμισε την ανάγκη στήριξης της επιχειρηματικότητας, με κίνητρα και δομικές αλλαγές, που θα την κάνουν ταχύτερη, πιο στέρεη, πιο διάφανη, πιο αποτελεσματική, θα την αποδαιμονοποιήσουν.
Πολλές φορές σκέφτομαι, ότι η παρούσα φάση έχει δεκάδες ομοιότητες με την εποχή του Καποδίστρια, την εποχή της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους, όταν η χώρα ήταν βεβαρημένη με το υπέρογκο χρέος των 2,8 εκατομμ. λιρών, λόγω των εξωτερικών δανείων, με παράλληλο εσωτερικό χρέος 30 εκατομμ. φράγκων. Ο Καποδίστριας εργάστηκε για την οικονομική ανόρθωση, προασπίστηκε την οικονομία του δημοσίου χρήματος, ευνόησε τον έλεγχο, επέβαλε κυρώσεις κατά της διαφθοράς, αλλά και απηύθυνε πάμπολλες εκκλήσεις προς τους έλληνες και φιλέλληνες του εξωτερικού, να βοηθήσουν οικονομικά τη χώρα.
Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά, το παρόν σχέδιο νόμου συνιστά έκκληση, σε σύγχρονη πλέον εκδοχή, προς τα ιδιωτικά κεφάλαια, στοχεύοντας σε βιώσιμα και αποδοτικά επενδυτικά σχέδια, φιλοδοξώντας ότι ο νέος νόμος θα γίνει όχημα για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι καλούμαστε να επουλώσουμε βαθιές πληγές, να δράσουμε με καθυστέρηση, να επανορθώσουμε συσσωρευμένα λάθη και στρεβλώσεις, είμαι ωστόσο πεπεισμένος ότι οφείλουμε να ενθαρρύνουμε την προσπάθεια που επιχειρείται: για επενδυτικά σχέδια σε όλους τους τομείς της Οικονομίας, για φορολογικές απαλλαγές, για νέα - ορθότερα και διαφανέστερα - κριτήρια αξιολόγησης των επενδυτικών αυτών σχεδίων, για εξάλειψη των ασαφειών και κάθε λογής «παραθύρων», για λύσεις ρεαλιστικές που θα μετακινήσουν από το περιθώριο στο προσκήνιο τις παραγωγικές δυνάμεις, και ταυτόχρονα θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο της χρόνιας ύφεσης, της υψηλής ανεργίας, της απουσίας αγοράς στην οποία οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης.
Είναι πλέον μονόδρομος, ήλθε το τέλος της εποχής που αφήνει αδειανή τη δεξαμενή προσώπων και ιδεών, που υποθάλπτει μία οικονομία με παρασιτικά χαρακτηριστικά. Για πρώτη φορά επενδυτικός νόμος διαθέτει συγκεκριμένο προϋπολογισμό, για πρώτη φορά τα υποβαλλόμενα επενδυτικά σχέδια θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, για πρώτη φορά οι αναπτυξιακοί στόχοι είναι συγκεκριμένοι, απτοί, ρεαλιστικοί.
Με την τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων, αφήνουμε πίσω μας την πολιτική επιδοτήσεων, τα μπαλώματα, τις εμβαλωματικές λύσεις, και πιάνουμε εργαλεία που θα αναμοχλεύσουν την εγχώρια αγορά κεφαλαίων και θα εξασφαλίσουν ρευστότητα στην αγορά, που θα επιτρέψουν σε νέο αίμα να διατρέξει το σώμα των επιχειρήσεων.
Με τις ευκαιρίες στους νέους και τις επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας σπέρνουμε, με την άμεση ενίσχυση βιώσιμων επενδυτικών σχεδίων υψηλής οικονομικής απόδοσης, φροντίζουμε ό,τι ζει, να παραμείνει ζωντανό και να ανθίσει.
Το νέο μετα-ΟΝΕ μοντέλο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν απαιτεί μόνον την οικονομική εξωστρέφειά της. Σε μία περίοδο κατά την οποία είναι περιορισμένος και ο ρόλος του κράτους ως ατμομηχανή ανάπτυξης, και ο ρόλος της κατανάλωσης, απαιτεί την αναπτυξιακή χειραφέτηση της χώρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου