Ο αγωνιστής της Αριστεράς και της Εθνικής Αντίστασης με αφορμή τον εορτασμό της 25ής Μαρτίου μίλησε το πρωί στη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα, προσκεκλημένος της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ, μετά το περιστατικό της ρίψης χημικών που δέχτηκε στο πρόσωπό του από άνδρα των ΜΑΤ σε διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας πρίν από λίγες εβδομάδες.
«Έναν Έλληνα, έναν αγωνιστή, έναν πολιτικό, έναν άνθρωπο, ο οποίος θα τιμά για πολλούς αιώνες αυτή τη χώρα έχουμε κοντά μας και θα σας μιλήσει». Με αυτή τη φράση ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παρουσίασε τον Μανώλη Γλέζο, ο οποίος για πρώτη φορά προσκλήθηκε και μίλησε στην Αστυνομική Ακαδημία.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης πρόσθεσε ότι η υποστολή της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη είναι μια πράξη η οποία συμβολίζει στα μάτια όλου του πλανήτη τον αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία ενάντια στο φασισμό, το ναζισμό και σε κάθε προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων.
Από την πλευρά του ο Μανώλης Γλέζος στην ομιλία του αναφέρθηκε στο ρόλο της Αστυνομίας από πολλές πλευρές και παραλλήλισε τον αγώνα του 1821 με τον αγώνα του 1940.
Ο Μανώλης Γλέζος τιμήθηκε με πλακέτα από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και εκείνος ανταπέδωσε με την προσφορά της «Μαύρης Βίβλου», η οποία είναι στα ελληνικά και μεταφρασμένη στα γερμανικά και εκεί περιγράφονται όλα τα εγκλήματα της Βέρμαχτ κατά του ελληνικού λαού.
Ο κ. Γλέζος αφιέρωσε την πλακέτα στον φοιτητή της Ιατρικής Ανδρεάκο, ο οποίος όμως υπηρετούσε και στη Χωροφυλακή, ως υπαξιωματικός. Ο Ανδρεάκος συνελήφθη μαζί με τον αδελφό του Μανώλη Γλέζου, εκτελέστηκαν από τους ναζί τον Απρίλιο του 1944.
Ο κ. Γλέζος αναφερόμενος στο ρόλο της Αστυνομίας είπε «ποιός είναι ο ρόλος της Αστυνομίας; Να καταστέλλει τους λαϊκούς αγώνες ή να κυνηγάει τους παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου; Αυτό είναι το πρόβλημα. Και με ένα πικρό τέτοιο ερώτημα εγκαταλείπω το βήμα και την ομιλία μου και θα γίνει ειδική συνάντηση μαζί σας όπου θα κουβεντιάσουμε αυτό το θέμα. Αφού ήδη με ακούσατε και θα είστε προετοιμασμένοι».
Ο κ. Γλέζος είπε ότι η Ελλάδα έδωσε στον κόσμο τις λέξεις, πόλεις, πολίτης και πολιτισμός και οι ξένοι μας έστειλαν από τη Δύση την «police», που «ήταν το όργανο καταστολής των λαϊκών και κοινωνικών και πολιτικών αγώνων».
Ο Μανώλης Γλέζος εξήρε την αντίσταση των Ελλήνων αστυνομικών κατά των Γερμανών κατακτητών, λέγοντας ότι ήταν το πρώτο αστυνομικό σώμα στην υποδουλωμένη Ευρώπη, το οποίο όχι μόνο δεν υπάκουσε στους κατακτητές, αλλά έβγαζε και επίσημες ανακοινώσεις εναντίον τους και κατέβηκε και σε απεργία, μέχρις ότου ανάγκασε τους Γερμανούς να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους. Είπε ότι οι Έλληνες αστυνομικοί ήταν κοντά στους πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία και αναφέρθηκε και ονομαστικά στον τότε αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, ο οποίος ήταν με την πλευρά των αντιστασιακών, όπως είπε, στον αστυνόμο Τσαπόγα, ο οποίος είχε κάνει αντιστασιακή οργάνωση μέσα στην ίδια την Αστυνομία και στους αστυνομικούς Βενετσανόπουλο και Μουστάκα, οι οποίοι προσχώρησαν με ολόκληρους σταθμούς Χωροφυλακής στο αντάρτικο.
Ο Μανώλης Γλέζος είπε ότι είχε τρεις καταδίκες σε θάνατο, 28 καταδίκες για πολιτικά αδικήματα ως διευθυντής εφημερίδων, αλλά διατηρεί λευκό ποινικό μητρώο.
Αίσθηση προκάλεσε η εκτενής αναφορά του στον 17χρονο μαθητή Μαθιό Πόταγα. Είπε ότι αυτό που έκανε ο μαθητής της Βαρβακείου, είναι η πρώτη αντιστασιακή πράξη και όχι το κατέβασμα της σημαίας από την Ακρόπολη. Θύμισε ότι ο 17χρονος όταν μπήκαν οι Γερμανοί στο χωριό του, στη Βυτίνα μπήκε μπροστά από τα άρματα και άρχισε να τους λέει να σταματήσουν και να γυρίσουν πίσω. Ο Γερμανός διοικητής αφού άκουσε από το διερμηνέα τι λέει το παιδί πήρε ένα αυτόματο όπλο και όχι μόνο τον γάζωσε, αλλά διέταξε και στρατιώτες να του συντρίψουν το κεφάλι με βράχους. Αυτή, είπε ο Μανώλης Γλέζος, ήταν η πρώτη αντιστασιακή πράξη και έγινε στις 2 Μαΐου 1941.
Στην αρχή της ομιλίας του ο Μανώλης Γλέζος είπε ότι του ήταν πολύ δύσκολο να αναλάβει να εκφωνήσει τον πανηγυρικό στην Αστυνομική Ακαδημία και μετά από πολλή σκέψη αποφάσισε ότι καλύτερο θα ήταν να κάνει μία σύγκριση των αγώνων του ελληνικού λαού από το 1821 έως το 1928 και από το 1940 έως το 1945, τονίζοντας ότι η Ελλάδα τιμά τις ημέρες που αποφάσισε τον αγώνα για τη λευτεριά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα είχε ο αγώνας. Και αυτό είναι μοναδικό, καθώς οι άλλες χώρες τιμούν τις ημέρες της λευτεριάς, σημείωσε.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου