Κατεστημένο και εξανεστημένο

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ σε όγκο ήταν η πορεία που έγινε στο κέντρο της Αθήνας στην επέτειο του φόνου του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Δεν έλειψαν, πάντως, παρά την παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων, τα επεισόδια, που ήταν, ωστόσο, περιορισμένα. Η επετειακή εκδήλωση, φυσικά, δεν έμοιαζε με το περσινό αυθόρμητο ξέσπασμα της οργής της νεολαίας για τον κρατικό φόνο του συνομηλίκου τους.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ τα επεισόδια στη Σταδίου, στα Προπύλαια και στα γραφεία της πρυτανείας, που κατέλαβαν νεαροί διαδηλωτές χτυπώντας βάρβαρα και τον πρύτανη Χρ. Κίττα, στη Νομική, στην Πανεπιστημίου και στην πλατεία Συντάγματος. Περιορισμένα ήταν και στη Θεσσαλονίκη τα επεισόδια μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ της η αστυνομία, εκτός από την ισχυρή παρουσία με ενισχυμένες δυνάμεις, έκανε υπερβολική χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, αλλά και πολλές προσαγωγές. Με ελαφρά πυρομαχικά, κυρίως πέτρες και νεράντζια, έκαναν τις επιθέσεις και τις αντεπιθέσεις τους οι διαδηλωτές. Ελάχιστοι ήταν οι τραυματίες και ζημιές προκλήθηκαν σε 22 καταστήματα.

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ θα συνεχιστούν και σήμερα με το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, στο οποίο παίρνουν μέρος και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μαζί με την εκπαιδευτική κοινότητα.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι δεν σημειώθηκαν χθες ευρείας έκτασης επεισόδια, δεν σημαίνει ότι εκτονώθηκε η οργή της γενιάς του κενού, της διαμαρτυρίας κατά της εξουσίας, των πολλαπλών αδιεξόδων και του αβέβαιου μέλλοντος. Η οργή υπάρχει, όσο δεν δίνονται απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα, που θέτει αυτή η γενιά και τα φώναξε με τον πιο ηχηρό τρόπο πέρσι τον Δεκέμβρη.

ΑΣ ΜΗΝ εφησυχάζουν, λοιπόν, οι παράγοντες της εξουσίας, οι θεματοφύλακες των θεσμών και η πνευματική ηγεσία του τόπου, όλοι αυτοί που δεν τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να τολμήσουν ανατροπές, έστω στα όρια που μπορούν. Η Ιστορία, όμως, διδάσκει ότι ποτέ το κατεστημένο δεν έκανε ανατροπές σε βάρος του εαυτού του, πέρα από λιγοστές ανώδυνες παραχωρήσεις.

ΓΙΝΟΝΤΑΙ οι ανατροπές από το εξανεστημένο, που εκφράζεται από κάθε γενιά, με εξέγερση, πολλές φορές βίαιη, όταν τα πράγματα φτάνουν σε αδιέξοδο. Τα αίτια της περσινής εξέγερσης δεν έπαψαν να υπάρχουν, ούτε καν έχουν καταγραφεί από την εξουσία για να αναζητηθεί διέξοδος.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ η σημερινή εξουσία, η κάθε είδους εξουσία αυτού του τόπου, να μην ακούει, έστω τα συνθήματα των παιδιών της που διαδηλώνουν, να μην καταλαβαίνει ότι το κοινωνικό οικοδόμημα είναι σαθρό, ότι το πολιτικό σύστημα δεν αντέχει σε καμιά κριτική και μπορεί να σαρωθεί από την οργή που ξεχειλίζει.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ την εξουσία η ώρα της ειλικρίνειας και της ομολογίας, η ώρα της δημόσιας διαβούλευσης -πριν γίνει του συρμού ο όρος- για τις ευθύνες της και τις υποχρεώσεις απέναντι στη νεολαία, στο μέλλον του τόπου.

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009