Ιδού η Ρόδος...

Πολύ καλό δείγμα γραφής θα δώσει η νέα κυβέρνηση, αν υλοποιήσει γρήγορα την προεκλογική της δέσμευση (αλλά και μετεκλογική – την επανέλαβε ο Γ. Παπανδρέου στο πρώτο κιόλας υπουργικό συμβούλιο) για ψήφιση νέου εκλογικού νόμου. Βεβαίως, ύστερα από διάλογο, συνεννοήσεις, ανταλλαγή απόψεων και ιδεών και με τα άλλα πολιτικά κόμματα. Διάλογο, όμως, που δεν θα εξαντλήσει τα νεοελληνικά «πρότυπα» (στο διηνεκές!) και δεν θα περιορισθεί στη γνωστή μορφή με... εκατέρωθεν ανταλλαγή μονολόγων! Επί της αρχής, άλλωστε, έχει ήδη καταγραφεί η παραδοχή των κομμάτων (ακριβέστερα: των δύο κομμάτων εξουσίας – και αυτό έχει τη σημασία του) ότι μια από τις μόνιμες παθογένειες του πολιτικού συστήματος, από τις βασικές εστίες διαφθοράς και διαπλοκής πολιτικών αλλά και πολιτικών οργανισμών, είναι γενικότερα ο εκλογικός νόμος και ειδικότερα τα διάφορα εκλογικά συστήματα που κάθε φορά (και πάντα με μικροπολιτική ιδιοτέλεια εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία!) επιλέγονται...

Ιδού η Ρόδος, λοιπόν! Ας κάτσουν κάτω από ΤΩΡΑ τα κόμματα, και ας συμφωνήσουν σε μια κοινή συνισταμένη που θα αποδώσει τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο για τις ελληνικές συνθήκες, εκλογικό νόμο. Ευχής έργο, μάλιστα, θα ήταν να εξετάσουν την πιθανότητα το ευρύτερο εκλογικό «σύστημα», να το κατοχυρώσουν θεσμικά επ’ ευκαιρία της επόμενης συνταγματικής αναθεώρησης. Αν θέλουν και εννοούν τα όσα ανέξοδα λένε στα τηλεπαράθυρα όλο τον χρόνο, το μπορούν. Μπας, δηλαδή και πάψει αυτό το επαίσχυντο μικροπολιτικάντικο ράβε - ξήλωνε κάθε τόσο...

Να συμφωνήσουν στον νέο εκλογικό νόμο και σύστημα και να τον κάνουν νόμο του κράτους – με την πρόβλεψη μάλιστα (η κοινοβουλευτική δύναμη των δύο κομμάτων εγγυάται ότι μπορεί να γίνει) να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές, και όχι τις μεθεπόμενες όπως ισχύει σήμερα, κάτι που καθιερώθηκε ως μικρή προσπάθεια να ξεπερασθούν τα εκλογονοθευτικά συστήματα της τελευταίας στιγμής, ανάλογα με το τι συμφέρει το κόμμα που κάθε φορά κυβερνά.

Χρειάζεται βούληση και... ειλικρινής ανιδιοτελής προβληματισμός. Το αν θα υιοθετηθεί το «γερμανικό» ή το «γαλλικό» σύστημα ή κάτι μεταξύ αυτών, αλλά και κάμποσων άλλων δεν έχει και τόση σημασία. Αν ξέρουν τι θέλουν και πού αποσκοπούν, θα βρουν και το «πώς» θα φθάσουν μέχρις εκεί. Παραδέχονται ότι ο «σταυρός» (ό, τι πιο «πελατειακό», αναχρονιστικό – είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που «σταυροδοτούμε»!) πρέπει να καταργηθεί – ένα το κρατούμενο. Ομολογούν ότι τα «τέρατα» εκλογικές περιφέρειες (τύπου «Α» και «Β» Αθήνας), οι οποίες εκλέγουν σχεδόν τα 3/4 του συνόλου των βουλευτών, με τις πρωτοφανείς μάχες για διάκριση και επικράτηση, τα ασύλληπτα ποσά που απαιτούνται στην προεκλογική περίοδο (το θεσμοθετημένο «πλαφόν» εξόδων ανά υποψήφιο, είναι η πιο αισχρή απόδειξη υποκρισίας του κράτους!) ευνοούν το «μαύρο» πολιτικό χρήμα, τη διαπλοκή, τη διαφθορά – δεύτερο το κρατούμενο!

Πάμε γι’ άλλα, λοιπόν! Ας ξεκινήσουν τα κόμματα αυτόν τον έρμο «εκσυγχρονισμό», τη δόλια «επανίδρυση» του κράτους, που εναλλάξ μηρυκάζουν χρόνια ατέλειωτα, από ένα σύγχρονο, λειτουργικό και αποτελεσματικό νέο εκλογικό νόμο και σύστημα – πρώτης τάξεως ευκαιρία που ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ. σε γενικές γραμμές συμφωνούν και για την ανάγκη αλλαγής, αλλά και για τη γενική κατεύθυνση που θα πρέπει το «νέο» να έχει. Κατά περίεργο τρόπο, μάλιστα, προς τούτο συνηγορούν σήμερα και η παντοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος και οι εσωτερικές ανακατατάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Καλό Σαββατοκύριακο – και από δω και εμπρός θα τα «λέμε» στην «Καθημερινή» της Κυριακής.

• Tου Θανου Oικονομοπουλου, Η Καθημερινή, 10/10/2009