Η Μαρία εκπαιδεύεται

▅ Με ζήλο υποψήφιου φοιτητή η κυρία Δαμανάκη μελέτησε εντατικά προκειμένου να επιτύχει στις εξετάσεις που θα την προαγάγουν σε Επίτροπο της ΕΕ

▅ Η στελέχωση του γραφείου της και ο ρόλος του εκπαιδευτή της

ΤOΥ Μ. ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Εδώ Βρυξέλλες. Η κυρία Μαρία Δαμανάκη βρίσκεται και πάλι στα θρανία, έχει στρωθεί στο διάβασμα (και στα ιδιαίτερα μαθήματα) και όλα δείχνουν ότι την Τρίτη, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα περάσει τις εξετάσεις. Αυτή τη φορά ωστόσο δεν θα εξεταστεί στην οργανική χημεία και στα στερεά απόβλητα όπου, όπως θυμούνται οι συμφοιτητές της, ήταν ξεφτέρι (στους δέκα πρώτους πέρασε στο Πολυτεχνείο). Θα εξεταστεί σε θέματα με τα οποία ούτε κατά φαντασίαν ασχολήθηκε ποτέ, όπως για παράδειγμα αν είναι σκόπιμη η εισαγωγή της ιριδίζουσας πέστροφας στο ευρωπαϊκό οικοσύστημα, επιτρεπτή η πάχυνση του τόνου σε πλωτούς κλωβούς και επιθυμητή η αύξηση της τιμής του βούκινου.

▅ Ο έλληνας «γκουρού»

Αν η Μαρία Δαμανάκη θέλει να γίνει επίτροπος (που απ΄ ό,τι φαίνεται θέλει) θα πρέπει τα θέματα αυτά να τα παίζει στα δάχτυλα του ενός χεριού ως την Τρίτη οπότε θα εμφανισθεί ενώπιον της Επιτροπής Αλιείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στη διάρκεια της τρίωρης ακρόασής της θα πρέπει να πείσει τους ευρωβουλευτές, πολλοί εκ των οποίων είναι εξειδικευμένοι στα θέματα της αλιείας, ότι έχει τις γνώσεις και την ικανότητα να χειρισθεί κατά τα επόμενα πέντε χρόνια τα ζητήματα της ευρωπαϊκής αλιευτικής πολιτικής και ότι εν πάση περιπτώσει δεν θα ψαρεύει σε θολά νερά.

Πώς έμαθε όμως η Μαρία Δαμανάκη να ξεχωρίζει τις λεμονόγλωσσες από τα σύκα του Ατλαντικού με την ίδια άνεση που ήξερε να ξεχωρίζει τα μπαρμπούνια από τις κουτσομούρες; Πρώτον διότι, όπως αναφέρθηκε, στρώθηκε στο διάβασμα και δεύτερον διότι γνώρισε τον κοινοτικό «γκουρού» για τα θέματα της αλιείας, που για καλή της τύχη είναι Ελληνας.

Πρόκειται για τον κ. Φωκίωνα Φωτιάδη, γενικό διευθυντή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος τα τελευταία χρόνια χαράσσει την πολιτική των Βρυξελλών στον τομέα της αλιείας. Ο Φ. Φωκιάδης είναι σήμερα το βαρύτερο ελληνικό όνομα στην κοινοτική γραφειοκρατία των Βρυξελλών και η Μαρία Δαμανάκη, η οποία τον γνώρισε προ διμήνου, του ανέθεσε αμέσως την εκπαίδευσή της. Μια εκπαίδευση εξαιρετικά ταχύρρυθμη και κοπιαστική στην οποία η Μαρία Δαμανάκη προσαρμόστηκε με θέληση υποψήφιας φοιτήτριας.

Ετσι, πλην απροόπτου, όλα δείχνουν ότι μεθαύριο η Μαρία Δαμανάκη θα περάσει τις εξετάσεις της Ευρωβουλής και μάλιστα με καλό βαθμό. Στη συνέχεια όμως θα πρέπει να μάθει να κολυμπά μόνη της στα βαθιά νερά της κοινοτικής αλιείας αφού, με βάση την κοινοτική νομοθεσία, δεν είναι επιτρεπτό να έχουν την ίδια εθνικότητα ο επίτροπος και ο γενικός διευθυντής που ασχολούνται με το ίδιο χαρτοφυλάκιο. Συνεπώς ο Φωκίων Φωτιάδης θα πρέπει να μετατεθεί σε άλλη Γενική Διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχοντας ωστόσο ήσυχη τη συνείδησή του πως σε ό,τι αφορά την ελληνίδα επίτροπο έπραξε τα δέοντα.

▅ Η επιλογή των συνεργατών

Το τελευταίο δίμηνο πάντως η Μαρία Δαμανάκη, όταν δεν μελετούσε, γνώριζε ανθρώπους. Και αυτό διότι έπρεπε να εντοπίσει τους οκτώ καταλληλότερους για τη στελέχωση του γραφείου της, το οποίο στην κοινοτική αργκό λέγεται «καμπινέ». Ρόλος των «καμπινέ» είναι η διασφάλιση της επικοινωνίας και της ορθής συνεργασίας των επιτρόπων με τις διοικητικές υπηρεσίες των οποίων προΐστανται. Οι υπηρεσίες αυτές αποτελούνται από μόνιμους ευρωυπαλλήλους οι οποίοι βλέπουν τους επιτρόπους να έρχονται και να παρέρχονται, ο δε ρόλος των «καμπινέ» είναι καθοριστικής σημασίας για την αγαστή συνεργασία της διοικητικής μηχανής της Επιτροπής με τους επιτρόπους. Οπως δήλωσαν στο «Βήμα» άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος της ελληνίδας επιτρόπου, στόχος της ήταν η δημιουργία ενός «καμπινέ» ισορροπημένου από πολιτικής, ηλικιακής, εθνικής και φυλετικής απόψεως.

Επικεφαλής του γραφείου της η ελληνίδα επίτροπος διόρισε τον κ. Γιώργο Μαρκοπουλιώτη, έναν προικισμένο ευρωυπάλληλο ο οποίος στα 22 χρόνια της θητείας του έχει υπηρετήσει στα «καμπινέ» των επιτρόπων Μπρους Μίλαν και Μόνικα Γουλφ Ματίες. Ο Γιώργος Μαρκοπουλιώτης ομιλεί πέντε γλώσσες, έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ και στη London School of Εconomics, και θεωρείται προσκείμενος στο ΠαΣοΚ.

Αρμόδιο για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και γενικώς για τα διπλωματικά ζητήματα η κυρία Δαμανάκη διόρισε τον κ. Ανδρέα Παπακωνσταντίνου, διπλωμάτη, ο οποίος κατείχε την ίδια θέση στο «καμπινέ» του κ. Σταύρου Δήμα και ο οποίος την περίοδο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μεταξύ 1992 και 1993, διετέλεσε εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών (επί υπουργίας Μιχάλη Παπακωνσταντίνου). Απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και με σπουδές στο Χάρβαρντ, ο Ανδρέας Παπακωνσταντίνου θεωρείται «σκληρός, αλλά και αποτελεσματικός διπλωμάτης».

Την αρμοδιότητα των οικονομικών θεμάτων η Μαρία Δαμανάκη αποφάσισε να την αναθέσει στην κυρία Γλυκερία Δεματάκη, έμπειρη υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με σπουδές στη Σορβόννη και στο Χάρβαρντ, η οποία ομιλεί τρεις γλώσσες και έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας στον στίβο, ενώ τα κοινωνικά ζητήματα θα τα χειρισθεί η μόλις 30χρονη κυρία Τάνια Πασχαλίδου, απόφοιτη του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και του Κολεγίου της Μπρυζ, ομιλεί πέντε γλώσσες και με ήδη εξαιρετικά πλούσιο βιογραφικό. Την ομάδα των Ελλήνων στο γραφείο της Μαρίας Δαμανάκη συμπληρώνει η ιστορικός κυρία Κατερίνα Παπαδημητρίου της οποίας η σχέση με την ελληνίδα επίτροπο αρχίζει πριν από μερικές δεκαετίες και έκτοτε συνεχίζεται.

Με τα ζητήματα της αγροτικής πολιτικής αναμένεται να ασχοληθεί η Αυστριακή κυρία Μάγια Κίσνερ η οποία έχει εργασθεί στα «καμπινέ» των επιτρόπωνκκ. Τζο Μποργκ και Φραντς Φίσλερ, ενώ εξειδικευμένος στα θέματα της αλιείας είναι ο Γάλλος Υβ Οφρέ, στέλεχος του γραφείου του Επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς κ. Μισέλ Μπαρνιέ αλλά και της γαλλίδας υπουργού Οικονομίας κυρίας Κριστίν Λαγκάρντ, τον οποίο η ελληνίδα επίτροπος αποφάσισε να αποσπάσει στο γραφείο της.

Τέλος εκπρόσωπος Τύπου της Μαρίας Δαμανάκη θα είναι ο Γερμανοδανός κ. Ολιβερ Ντρουζ, ο οποίος με αξιοσημείωτη ψυχραιμία ανέλαβε προ πενταετίας ως εκπρόσωπος Τύπου του επιτρόπου Μακ Κρίβι, να εξηγήσει στους έλληνες δημοσιογράφους τους λόγους για τους οποίους ο νόμος για τον βασικό μέτοχο ήταν σε πλήρη αντίθεση προς το κοινοτικό (και όχι μόνο) Δίκαιο.