Τα πρώτα μέτρα

Καλά τα χιλιάδες κρατικά αυτοκίνητα που η νέα κυβέρνηση αποφάσισε(;) να τα περιορίσει δραστικά (δηλαδή κατά τα εξής... 35 για την ώρα) και να αγοράσει άλλα υβριδικά ώστε να είναι συνεπής στο νέο οικολογικό και οικο-δήθεν στυλ. Ας ξεκαθαρίσει, όμως, από άποψη αρχών και θέσεων, αν το μέτρο αποβλέπει στον περιορισμό των κρατικών δαπανών ή προσπαθεί να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου ώστε να ενισχυθεί έτι περαιτέρω το εγχώριο και διεθνές εμπόριο αυτοκινήτων, συνεχίζοντας τη φανερή και διακηρυγμένη πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Αν πάλι, από απόψεως αρχών και θέσεων πάντοτε, σκοπός της είναι να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες, την ατμοσφαιρική μόλυνση και προπαντός την αλαζονεία της εξουσίας, καλό θα ήταν να μας πει ότι θα αποσύρει αμέσως τις μισές τουλάχιστον από εκείνες τις φοβερές λιμουζίνες και λιμουζινούλες με τα «φιμέ» παράθυρα, ότι θα εξαντλήσει τις δυνατότητες των υπολοίπων και σταδιακά θα τα αντικαταστήσει με υβριδικά... ή με ό,τι άλλο θέλει και «τοις πάσι», ας πούμε με... μοτοσικλέτες και ποδήλατα.

Και τι να πούμε με τις δεκάδες επιτροπές που περιβάλλουν το κάθε υπουργείο και τους κρατικούς οργανισμούς με αμειβόμενα μέλη. Αντε να βρεις ποιες είναι χρήσιμες και απαραίτητες και ποιες παντελώς άχρηστες και προσχήματα για να εισπράττουν οι «δικοί μας γαλάζιοι» ή «οι δικοί μας πράσινοι» έναν δεύτερο ή τρίτο μισθουλάκο, ο οποίος επιπλέον φορολογείται αυτοτελώς. Και τέλος, τι θα γίνει με τους εκατοντάδες «συμβούλους» και τους άλλους κομματικούς εγκαθέτους των υπουργών και των παραϋπουργών. Δεν είναι μόνο ζήτημα περιορισμού των κρατικών εσόδων, αλλά κυρίως τρόπου διοικήσεως των υπουργείων από τα δύο «πολυχρονεμένα» κόμματα εξουσίας.

Είναι φυσικό και το κατανοούμε ότι οι καημένοι «πράσινοι ημέτεροι», πεντέμισι χρόνια στο «ψυγείο της Ν.Δ.» έχουν «στεγνώσει» από δόξα και χρήμα και δικαίως έχουν τις διεκδικήσεις τους. Αλλά και η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να μας πει, να διακηρύξει και να το αναγράψει αιτιολογημένα στην ιστοσελίδα της, από άποψη αρχών και θέσεων πάντοτε, αν θα συνεχίσει τον ίδιο τρόπο διοίκησης των υπουργείων ή αν θα τον αλλάξει ριζικά και θα θεωρήσει την υπαλληλική ιεραρχία, όποια και να ’ναι, σαν τον φυσικό και νόμιμο σύμβουλο των υπουργών και των παραϋπουργών. Ετσι για αρχή. Να σημειώσω ότι δεν ακούσαμε ποτέ την πολυμήχανη κατά τα άλλα (και όλως συμπληρωματικώς «γαλαζοπράσινη» ΑΔΕΔΥ να διεκδικεί ένα τόσο καίριο θεσμικό αίτημα υπέρ των «υπηκόων» της υπαλλήλων πράσινων και γαλάζιων.

Αν κάποιος υπουργός ή παραϋπουργός θεωρεί απαραίτητη και χρήσιμη κάποια επιτροπή ή κάποιο ειδικό σύμβουλο με γνώση και πείρα, οφείλει να το αιτιολογήσει εξαντλητικά, να ορίσει το αντικείμενο της ασχολίας του και την αμοιβή και φυσικά, τη διάρκεια της αποστολής. Στη Δημόσια (και παραδημόσια) Διοίκηση επί δεκαετίες συσσωρεύθηκαν πολλά και «παράδοξα» προβλήματα. Κορφολογούμε ό,τι πέφτει στην αντίληψή μας.

ΥΓ.: Ακουσα την κ. Λούκα Κατσέλη να μιλάει, στην τηλεόραση και φοβάμαι ότι μπήκαμε ήδη στην πρώτη περιπέτεια ατέρμονων και ψευδεπίγραφων... διαλόγων.

• Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη, Η Καθημερινή, 15/10/2009