Γιώργο, τώρα τρέχουμε...

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ | Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Είναι δύσκολο να απαριθμήσει κανείς σε ένα μόνο άρθρο τους λόγους που θα είχε να είναι απογοητευμένος από τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΠαΣοΚ και του Γ. Παπανδρέου.

Με την έναρξη της θητείας έδειξε άγνοια κινδύνου. Από τις επιλογές υπουργών, συχνά με μοναδικό κριτήριο τις προσωπικές σχέσεις, ως τη μακρόσυρτη επιλογή γενικών γραμματέων και διοικητών των οργανισμών, διάλεξε να σπαταλήσει χρόνο και αξιοπιστία σε μια περίοδο που η χώρα χρειαζόταν κυβέρνηση μάχης με άμεση απόδοση.

Οταν κάποιοι προειδοποιούσαν για την επερχόμενη κρίση αυτοί κατ΄ εξοχήν οι υπουργοί, με λίγες εξαιρέσεις, απέδειξαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πόσο λίγοι ήσαν για τις απαιτήσεις των καιρών. Αντί να στηρίξουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μέτρα μετρούσαν το πολιτικό κόστος. Αφησαν έτσι εκτεθειμένη την κυβέρνηση στην κατηγορία ότι θα μπορούσε ίσως να είχε αποφύγει το μνημόνιο.

Οι ολιγωρίες φυσικά συνεχίστηκαν. Μαζί και οι λάθος επιλογές. Πιο χτυπητές στον χώρο της Υγείας που οδήγησαν σε αλλαγή υπουργού αλλά και στις «μεγάλες» επενδύσεις που εξέθεσαν τους εμπνευστές τους.

Την ίδια στιγμή οι παλινωδίες, οι όχι και τόσο κρυφές αντιπαραθέσεις υπουργών με υφυπουργούς- το υπουργείο Παιδείας είναι ένα παράδειγμα, όχι το μόνο- και η έλλειψη συντονισμού χαρακτήριζαν σχεδόν κάθε της βήμα.

Ακόμη χειρότερα, με τη διαρκή επίκληση του «τι να κάνουμε, αυτά λέει το μνημόνιο» η κυβέρνηση έδινε πολλές φορές την εντύπωση ότι ήταν σε αυτόματο πιλότο, ότι ήταν ανίκανη δηλαδή να δώσει όραμα και προοπτική στους πολίτες.

Κι όμως αυτή η περιγραφή είναι άδικη. Οχι επειδή είναι ανακριβής αλλά γιατί παραγνωρίζει τη βασική πρόκληση που αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει η χώρα μας αυτή την περίοδο.

Στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και με τις αγορές να έχουν πάψει να μας δανείζουν, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι που είτε θα αναλάβουμε το κόστος των επιλογών μας τα τελευταία 30 χρόνια με τον πόνο και τις αδικίες που αυτό συνεπάγεται, είτε θα αλλάξουμε ριζικά προσανατολισμό και θα επιστρέψουμε στην περιφέρεια της Ευρώπης βάζοντας υπό αίρεση ό,τι έχουμε επιτύχει ως σήμερα.

Η κυβέρνηση διάλεξε τον πρώτο δρόμο- αυτόν που στηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Και παρά τα προβλήματα ανταποκρίθηκε με αξιοσημείωτο θάρρος προχωρώντας σε μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.

Παρά τα προβλήματα, την γκρίνια και τις αστοχίες κανείς δεν τρέφει την αυταπάτη ότι υπήρχε κάποια άλλη πολιτική δύναμη που θα μπορούσε να τα είχε καταφέρει στη θέση της. Οπως επίσης κανείς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια σήμερα θα αποτελούσε συνταγή εθνικής καταστροφής.

Με αυτά τα δεδομένα είναι πολύ πιθανόν ο κ. Γ. Παπανδρέου να πάρει την υποστήριξη που ζητεί. Μόνο να μην παρεξηγήσει το αποτέλεσμα: θα είναι ψήφος ανάγκης. Για να γίνει θετική ψήφος δεν φτάνουν τα πρώτα 10 χιλιόμετρα, θα πρέπει να τρέξει όλον τον Μαραθώνιο!

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=365562&dt=07/11/2010#ixzz14bC3nZDO