Σχέση εμπιστοσύνης

ΔΡΙΜΥ «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» για την αναξιοπιστία των στοιχείων, που αφορούν το έλλειμμα και γενικότερα την κατάσταση της οικονομίας, τα οποία παρουσιάζει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εξαπέλυσε και χθες το Ecofin, με απολογούμενο τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ παράγραφο στο κείμενο των συμπερασμάτων του, το Ecofin «καλεί την ελληνική κυβέρνηση να πάρει επειγόντως μέτρα για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της Ε.Ε. στις πληροφορίες της ΕΣΥΕ (Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος) και στο αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο».

ΠΡΟΒΛΗΜΑ αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης δεν υπάρχει μόνο μεταξύ της Ελλάδας και των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και μεταξύ του ελληνικού κράτους και των πολιτών του. Επείγει, λοιπόν, να αποκατασταθεί η χαμένη εμπιστοσύνη, με σοβαρές κυβερνητικές αποφάσεις και πράξεις, όχι μόνο για να αλλάξει η εικόνα της χώρας προς τις Βρυξέλλες, αλλά για να ξεπεραστεί η κοινωνική κρίση με την οικοδόμηση ενός αξιόπιστου κράτους, που θα σέβεται και θα υπηρετεί τον πολίτη, για να το σέβεται και αυτός.

ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ στις κατηγορίες του Ecofin, ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου δήλωσε, ότι δεσμεύεται η ελληνική κυβέρνηση να πάρει 10 μέτρα για: την ανεξαρτητοποίηση της ΕΣΥΕ, τη μείωση του ελλείμματος, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των στατιστικών στοιχείων, τη μη ανανέωση των stages, την κατάργηση σειράς φοροαπαλλαγών, την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, την αλλαγή στην κατάρτιση του προϋπολογισμού, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, τη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό.

ΕΑΝ ΓΙΝΟΥΝ πράξεις αυτές οι δεσμεύσεις, που καλύπτουν όλο το φάσμα των προβλημάτων της χώρας, τις ανοιχτές πληγές του συστήματος, τότε θα σημειωθεί ένα ποιοτικό άλμα ουσιαστικής αλλαγής του συστήματος και θα σαρωθούν κατεστημένες νοοτροπίες. Πώς, όμως, θα γίνουν πράξεις οι δεσμεύσεις και οι προεκλογικές υποσχέσεις, που έχουν συμπυκνωθεί στο σύνθημα: «Πρώτα ο πολίτης»;

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολίτη δεν είναι μία γενική έννοια χωρίς αντίκρυσμα. Εχει βασικό περιεχόμενο την αξιοπιστία του κυβερνητικού λόγου και των πράξεων του κρατικού μηχανισμού, που θα πρέπει να είναι σταθερές, για να γνωρίζει ο πολίτης τι του ξημερώνει.

ΕΝΑ ΜΕΓΑ παράδειγμα της αναξιοπιστίας είναι το φορολογικό σύστημα, που αδικεί τους πολλούς και ευνοεί τους λίγους πονηρούς και καπάτσους, το οποίο όλοι υπόσχονται, ότι θα αλλάξουν. Είναι τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί ένα φορολογικό σύστημα δίκαιο, απλό, τίμιο και σταθερό, που δεν θα αιφνιδιάζει με έκτακτες εισφορές, ούτε θα καταφεύγει σε περαιώσεις και σε παζάρια με τους φορολογούμενους πολίτες;

ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟΝ θα ήταν, να αρχίσει η μάχη της εμπιστοσύνης από την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και από την αξιοπιστία του κράτους, όχι μόνον αυτήν που προσπαθεί να διασώσει απέναντι στην Ε.Ε., αλλά και εκείνην που οφείλει στον πολίτη. Πρώτα ο πολίτης...

• ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009