Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Εναρξη νέας σεζόν στην πολιτική σκηνή

Εχουμε μια κυβέρνηση που δεν έκλεισε ακόμη την πρώτη εβδομάδα της στην εξουσία. Σε αυτές τις ημέρες, σημείωσα τρία πράγματα που έδειξε ότι θέλει να κάνει. Πρώτον, η προτεραιότητα του δημοσιονομικού στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής. Είναι φανερή από τη νέα δομή της κυβέρνησης: τον πρώτο λόγο στην οικονομία έχει το Οικονομικών, το υπουργείο που «κρατάει το ταμείο» και εκπροσωπεί την κυβέρνηση στο ECOFIN. Το ανέλαβε μάλιστα ένας νέος πολιτικός, που αναδείχθηκε σταδιακά στα χρόνια του Γιώργου. Με τις πρώτες δηλώσεις του ως υπουργός, την Παρασκευή, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επιβεβαίωσε ότι προτεραιότητα δίνεται στο δημοσιονομικό.

Δεύτερον, η πρόθεση να παρέμβει στη δημόσια διοίκηση (ρόλος στον Συνήγορο του Πολίτη, ανοιχτή προκήρυξη θέσεων) με σκοπό την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Την πρόθεση αυτή ανέπτυξε με πολιτικούς όρους, σε μια συγκροτημένη ομιλία, ο Γιώργος στο υπουργικό συμβούλιο. Μένει να κριθεί στην πράξη – και πολύ σύντομα μάλιστα. (Μια ματιά στην άλλη πλευρά, στο στραπάτσο της Ν.Δ., εξηγεί γιατί ο ταχύς ρυθμός στη λειτουργία της κυβέρνησης είναι απαραίτητος: ο αποτυχών τιμωρείται βαναύσως διά πολιτικού ανασκολοπισμού...)

Το τρίτο είναι η απόπειρα επιβολής της έννομης τάξης στο sui generis κρατίδιο των Εξαρχείων. Οι αναρχικοί έκαναν τη γνωστή τους καταστροφική επίδειξη στο κέντρο της Αθήνας, δεύτερη ημέρα που είχε αναλάβει ο Χρυσοχοΐδης, την ώρα ακριβώς όπου επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη ΓΑΔΑ. Επειτα από λίγο και για τις επόμενες τριάντα έξι ώρες η μία επιχείρηση της Αστυνομίας διαδεχόταν την άλλη στα Εξάρχεια.

Φυσικά, όλα αυτά μαζί δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα σήμα που εκπέμπει η κυβέρνηση, την πρώτη εβδομάδα του βίου της. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι το σήμα αυτό απευθύνεται κυρίως στο πολιτικό ακροατήριο εκείνο, που δεν έχει πρόβλημα με το χρώμα της γάτας, αρκεί να πιάνει ποντίκια. Είναι και ο κόσμος που ψήφισε Σημίτη το 1996 και το 2000, Καραμανλή το 2004, στον οποίο απευθύνεται η κυβέρνηση την πρώτη εβδομάδα της, κάνοντας βήματα που ο καθένας θα περίμενε να τα έχει κάνει η προηγούμενη.

Υπό το πρίσμα αυτής της διαπίστωσης, φαντάζομαι ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε κάθε συμφέρον αν η Ν.Δ. (που ακόμη στριφογυρίζει από τη σφαλιάρα...) επέστρεφε στις ρίζες της, ώστε το ΠΑΣΟΚ ανενόχλητο να κάνει Anschluss με τον μεσαίο χώρο. Αν ευσταθούν αυτά, τότε ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο ιδεώδης πρόεδρος της Ν.Δ. από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Από την πλευρά του γενικού συμφέροντος, εν τούτοις, ο ιδεώδης διάδοχος του Κ. Καραμανλή είναι εκείνος που θα εργαστεί για την πολιτική ανανέωση της Ν.Δ. και θα αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση με τα κριτήρια του ορθού λόγου και της σύγχρονης αντίληψης του κόσμου. Αν η Ν.Δ. κολλήσει στο επίπεδο εκείνο, όπου σκοπός της πολιτικής θεωρείται η νομή της εξουσίας και ως πολιτική τέχνη η διατήρηση της εξουσίας, θα έχει υποθηκεύσει το μέλλον της και μαζί του το μέλλον του διπολικού συστήματος. Θυμίζω τον Ντισραέλι: «Η θλίψη είναι στιγμιαία οδύνη. Η πολυτέλεια να αφηνόμαστε στη θλίψη είναι το σφάλμα μιας ζωής»...

• Tου Στεφανου Kασιματη, Η Καθημερινή, 11/10/2009