Προϋπολογισμός μικρών επιδιώξεων λόγω της παρακμής της τελευταίας 5ετίας

Με τον νέο προϋπολογισμό επικυρώνουμε το τέλος εποχής και από την εποχή των μεγάλων προσδοκιών περνούμε αναγκαστικά σε εκείνη των μικρών επιδιώξεων. Από τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στους αρνητικούς ή στη στασιμότητα για πολλά χρόνια, όπως εκτιμά η Moodys, αλλά και άλλοι οίκοι και ειδικοί.

Στον νέο προϋπολογισμό δεν αποτυπώνονται ακόμα οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα και η πάταξη της φοροδιαφυγής. Ομως, υπάρχει δέσμευση ότι αυτό θα γίνει με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο θα είναι έτοιμο τους πρώτους μήνες του 2010.

Αλλά πάνω απ' όλα με τον νέο προϋπολογισμό ελπίζουμε να αρχίσει να αλλάζει η νοοτροπία των ελληνικών κυβερνήσεων, που με ανατολίτικη κουτοπονηριά συνέτασσαν προϋπολογισμούς στη λογική τού «βλέπουμε και κάνουμε» και τα αποτελέσματα όχι μόνο τα βλέπουμε, αλλά κυρίως τα υφιστάμεθα τώρα.

Είναι μεγάλες οι αλλαγές που σηματοδοτούν, επίσης, η συμπεριφορά των Βρυξελλών και οι εκθέσεις της Κομισιόν. Το πιο χαρακτηριστικό, ακραίο μεν αλλά ενδεικτικό παράδειγμα είναι η απαίτηση να ανεξαρτητοποιηθεί ακόμα και το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, δηλαδή η πιο νευραλγική οικονομική υπηρεσία.

Είναι πράγματι εξωφρενικό, αλλά φανερώνει τις αλλαγές που έχουν επέλθει και οι οποίες αποτυπώνονται στο κείμενο του προϋπολογισμού, θα αποτυπωθούν στα νομοσχέδια και στις μεταρρυθμίσεις που θα ακολουθήσουν ακόμα και σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα.

Οι πιέσεις που θα ασκούνται πλέον από τις Βρυξέλλες θα είναι εξοντωτικές και καθώς η χώρα έχει χάσει τη διαπραγματευτική της ισχύ, εξαιτίας της αναξιοπιστίας και της αξιοθρήνητης κατάστασης των δημόσιων οικονομικών, δύσκολα θα μπορέσει να αντισταθεί και να αποκρούσει επιλογές με τις οποίες μπορεί και να μη συμφωνεί.

Δυστυχώς ο νέος προϋπολογισμός φανερώνει την παρακμή και σε σημειολογικό επίπεδο δείχνει με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι η χώρα από την επιδίωξη της ευρωπαϊκής καταξίωσης, ύστερα από 5 χρόνια καταστροφικής πολιτικής, επέστρεψε στο βαλκανικό περιβάλλον και στο πεπρωμένο των μειωμένων προσδοκιών και επιδιώξεων.

Και για να σηκώσουμε κεφάλι απαιτείται συνολική προσπάθεια και κινητοποίηση πολιτικών, πολιτών και οργανώσεων. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες απαιτείται υπευθυνότητα, αλλιώς η χρεοκοπία παραμονεύει.

• Θανάσης Λυρτσογιάννης, ΕΘΝΟΣ, 07/11/2009